Brilbladneusvleermuis
Dit dier staat niet op de huis- en hobbydierenlijst.
Hieronder leest u de beoordeling over dit dier.
Algemene informatie
| Familie | Phyllostomidae |
|---|---|
| Subfamilie | Carolliinae |
| Genus | Carollia |
| Soort | Carollia perspicillata |
| Gedomesticeerd | Nee |
| Kruising | Nee |
| Volwassen grootte |
|
| Gewicht | 15-25 g |
| Dieet | Frugivoor/insectivoor |
| Natuurlijke leefomgeving |
|
| Levensverwachting | 2-6 jaar |
| IUCN-status | "Least Concern" |
| CITES | Niet vermeld |
Risicoklasse F
Bij brilbladneusvleermuizen zijn zeer hoog-risico zoönotische pathogenen aangetoond. Daarnaast is in drie risicocategorieën voor “gezondheid en welzijn dier” één risicofactor vastgesteld. Om deze redenen valt de brilbladneusvleermuis onder risicoklasse F.
Samenvatting beoordeling van de brilbladneusvleermuis
Indien er sprake is van één of meerdere relevante ernstige zoönose(n) die slechts met gespecialiseerde maatregelen beheersbaar is/zijn wordt de risicofactor aangekruist (!), maar telt deze niet mee in de eindscore. Indien er sprake is van een relevante ernstige zoönose die niet of nauwelijks beheersbaar is of er sprake is van risico op ernstige letselschade komt de diersoort direct onder risicoklasse F te vallen (XF). Indien de risicofactor van toepassing is, wordt deze aangekruist (X).
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Zoönosen | XF (zeer hoog risico) | Bij de brilbladneusvleermuis zijn zeer hoog-risico zoönotische pathogenen zoals coronavirussen (SARS-CoV en MERS-CoV), Henipa-achtige virussen zoals Hendra- en Nipahvirus en rabiësvirus aangetoond, waardoor de brilbladneusvleermuis direct onder risicoklasse F valt. |
| Letselschade | De risicofactor in deze risicocategorie is niet van toepassing. |
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Voedselopname | In deze risicocategorie zijn geen risicofactoren van toepassing. | |
| Ruimtegebruik/veiligheid | X | Brilbladneusvleermuizen leven vliegend. |
| Thermoregulatie | X | De brilbladneusvleermuis is aangepast aan een tropisch klimaat. |
| Sociaal gedrag | X | Brilbladneusvleermuizen hebben een despotische dominantiehiërarchie. |
Beoordeling per risicofactor
Risico's voor de mens
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG1 | XF (zeer hoog risico) | Bij de brilbladneusvleermuis zijn zeer hoog-risico zoönotische pathogenen zoals coronavirussen (SARS-CoV en MERS-CoV) (Almeida et al., 2011; Cogswell-Hawkinson et al., 2011; Eckerle et al., 2014; Qurkhuli et al., 2019), Henipa-achtige virussen zoals Hendra- en Nipahvirus (de Araujo et al., 2017; Schultz et al., 2020) en rabiësvirus (Almeida et al., 2011; Cogswell-Hawkinson et al., 2011; Eckerle et al., 2014; Qurkhuli et al., 2019) aangetoond waardoor de brilbladneusvleermuis direct onder risicoklasse F valt. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG2 | Op basis van de grootte, morfologie en het gedrag van de brilbladneusvleermuis (Solari et al., 2019) is het niet aannemelijk dat de dieren ernstig letsel zullen veroorzaken bij de mens. Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
Risico's voor dierenwelzijn/diergezondheid
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| V1 | De brilbladneusvleermuis is frugivoor en insectivoor (Solari et al., 2019). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| V2 | De brilbladneusvleermuis heeft geen hypsodonte gebitselementen (Solari et al., 2019). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| V3 | Brilbladneusvleermuizen zijn 2 tot 4 uur per nacht aan het foerageren en zij stoppen wanneer de zon opkomt of zij de verzadigd zijn (Bonaccorso & Gush, 1987; Heithaus & Fleming, 1978). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| V4 | Het dieet van de brilbladneusvleermuis bestaat uit vruchten van meerdere plantenfamilies, insecten, nectar en pollen (Solari et al., 2019). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| R1 | Brilbladneusvleermuizen hebben een home range van maximaal 15 ha (Bonaccorso et al., 2005). Zij vertonen antagonistisch gedrag, maar uit gedetailleerd gedragsonderzoek is niet gebleken dat de brilbladneusvleermuis langs grenzen van het territorium patrouilleert en/of markeert (Porter, 1979). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R2 | Brilbladneusvleermuizen gebruiken geen afgezonderde nestplaats (Barquez et al., 2015; Campanha & Fowler, 1993; Trajano & Gimenez, 1998). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R3 | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over een sterke, blindelingse vluchtreactie, maar het bestaan hiervan wordt ook niet aannemelijk geacht, gezien de behendigheid (Solari et al., 2019) en het gedrag van de brilbladneusvleermuis (Fernandez et al., 2014; Porter, 1979). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R4 | Brilbladneusvleermuizen gebruiken geen holen en maken gebruik van al aanwezige natuurlijke schuilplaatsen (Barquez et al., 2015). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R5 | X | Brilbladneusvleermuizen leven gedeeltelijk in de lucht (Wilson, 2019). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| T1 | X |
Brilbladneusvleermuizen leven in een tropisch klimaat (Schultz, 2005; Solari et al., 2019). De gemiddelde maandelijkse minimumtemperatuur komt niet onder de 18 oC. In de warmste maanden ligt de gemiddelde temperatuur rond de 30 oC met maximum temperaturen van boven de 40 oC. De gemiddelde jaarlijkse neerslaghoeveelheid varieert van 5001500 mm in gebieden met een regenseizoen in de zomer tot 2000-4000 mm in tropisch regenwoudgebieden met jaarrond regen. Het tropisch regenwoud heeft een zeer hoge luchtvochtigheid van 90-100% (Schultz J. , 2005). De brilbladneusvleermuis vertoond een hypothermische reactie als gevolg van temperaturen rond de 20 oC (Audet & Thomas, 1997). De brilbladneusvleermuis is aangepast aan een tropisch klimaat. Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| T2 | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het gebruik van zoel-, koel-, of opwarmplaatsen. Het gebruik hiervan wordt ook niet aannemelijk geacht omdat brilbladneusvleermuizen nachtdieren zijn. Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| T3 | Brilbladneusvleermuizen zijn jaarrond actief (Solari, et al., 2019). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| S1 | Brilbladneusvleermuizen hebben een polygyne leefwijze (Solari et al., 2019). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| S2 | X | Brilbladneusvleermuizen leven in harems, waarin een dominant mannetje een groep van meerdere vrouwtjes, jongen en niet-territoriale mannetjes beheerst (Knörnschild et al., 2013; Porter, 1979; Solari et al., 2019). Er is sprake van een despotische dominantiehiërarchie. Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| S3 | Brilbladneusvleermuizen hebben twee nestjes per jaar. Vrouwtjes krijgen per worp één jong (Solari et al., 2019). Brilbladneusvleermuizen hebben geen grote kans op overbevolking. Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
Verwijzingen
Almeida, M., Martorelli, L., Sodré, M., Kataoka, A., Rosa, A., Oliveira, M., & Amatuzzi, E. (2011). Rabies diagnosis and serology in bats from the State of São Pailo, Brazil. Revista da Sociedade Brasileira de Medicina Tropical, 44(2), 140-145.
Audet, D., & Thomas, D. (1997). Facultative hypothermia as a thermoregulatory strategy in the phyllostomid bats, Carollia perspicillata and Sturnira lilium. Journal of Comparative Physiology B, 167, 146-152.
Barquez, R., Perez, S., Miller, B., & Diaz, M. (2015, Juli 20). Carollia perspicillata. Gedownload op Februari 25, 2020, van The IUCN Red List of Threatened Species: https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2015-4.RLTS.T3905A22133716.en
Bonaccorso, F., & Gush, T. (1987). Feeding Behaviour and Foraging Strategies of Captive Phyllostomid Fruit Bats: An experimental study. Journal of Animal Ecology, 56(3), 907-920.
Bonaccorso, F., Winkelmann, J., & Byrnes, D. (2005). Home Range, Territoriality, and Flight Time Budgets in the Black-Bellied Fruit Bat, Melonycteris melanops (Pteropodidae). Journal of Mammalogy, 86(5), 931-936.
Campanha, R. d., & Fowler, H. (1993). Roosting Assemblages of Bats in Arenitic Caves in Remnant Fragments of Atlantic Forest in Souteastern Brazil. Biotropica, 25(3), 362-365.
Cogswell-Hawkinson, A., McGlaughlin, M., Calisher, C., Adams, R., & Schountz, T. (2011). Molecular and Phylogenetic Characterization of Cytokine Genes from Seba's Short-Tailed Bat (Carollia perspicillata). The Open Immunology Journal, 4, 31-39.
de Araujo, J., Lo, M., Tamin, A., Ometto, T., Thomazelli, L., Nardi, M., . . . Durigon, E. (2017). Antibodies Against Henipa-Like Viruses in Brazilian Bats. Vector-Borne and Zoonotic Diseases, 17(4), 271274.
Eckerle, I., Ehlen, L., Kallies, R., Wollny, R., Corman, V., Cottontail, V., . . . Müller, M. (2014). Bat Airway Epithelial Cells: A Novel Tool for the Study of Zoonotic Viruses. PLoS ONE, 9(1), 1-9.
Fernandez, A., Fasel, N., Knörnschild, M., & Richner, H. (2014). When bats are boxing: aggressive behaviour and communication in male Seba's short-tailed fruit bat. Animal behaviour, 98, 149156.
Heithaus, E., & Fleming, T. (1978). Foraging Movements of a Frugivorous Bat, Carollia perspicillata (Phyllostomatidae). Ecological Monographs, 48(2), 127-143.
Knörnschild, M., Feifel, M., & Kalko, E. (2013). Mother–offspring recognition in the bat Carollia perspicillata. Animal Behaviour, 86(5), 941-948.
Porter, F. (1979). Social Behavior in the Leaf-Nosed Bat, Carollia perspicillata. Zeitschrift Für Tierpsychologie, 49(4), 406-417.
Qurkhuli, T., Schwensow, N., Brändel, S., Tschapka, M., & Sommer, S. (2019). Can extreme MHC class I diversity be a feature of a wide geographic range? The example of Seba's short-tailed bat (Carollia perspicillata). Immunogenetics, 71, 575-587.
Schultz, J. (2005). The Ecozones of the World. Berlin: Springer Verlag.
Schulz, J., Seifer, S., Thompson, J., Avanzato, V., Sterling, S., Yan, L., . . . al., e. (2020). Serological Evidence for Henipa-like and Filo-like Viruses in Trinidad Bats. The Journal of Infectious Diseases, 1-8. doi:10.1093/infdis/jiz648 Solari, S., Tavares, V. d., Garbino, G., Camacho, M., Tirira, D., Medellin, R., . . . Espinosa-Martinez, D. (2019). Family PHYLLOSTOMIDAE (NEW WORLD LEAF-NOSED BATS). In D. Wilson, & R. Mittermeier, Handbook of the Mammals of the World. Vol 9. Bats. (pp. 537-538). Barcelona: Lynx Edicions.
Trajano, E., & Gimenez, E. (1998). Bat Community in a Cave From Eastern Brazil, Including a New Record of Lionycteris (Phyllostomidae, Glossophaginae). Studies on Neotropical Fauna and Environment, 33, 69-75.
Wilson, D. (2019). Introduction. In D. Wilson, & R. Mittermeier, Handbook of the Mammals of the World. Vol. 9. Bats (pp. 11-13). Barcelona: Lynx Edicions.
