Tayra

Gepubliceerd op:
30 november 2023

Dit dier staat niet op de huis- en hobbydierenlijst.

Hieronder leest u de beoordeling over dit dier.

Algemene informatie

Algemene informatie (Larivière & Jennings, 2009; Presley, 2000; Weigl, 2005; Wilson & Reeder, 2005)
Familie Mustelidae
Subfamilie Martinae
Genus Eira
Soort Eira barbara
Gedomesticeerd Nee
Kruising Nee
Volwassen grootte
  • Kop-romp: 56-71 cm
  • Staart: 36,5-46 cm
Gewicht 2,7-7 kg
Dieet Omnivoor
Natuurlijke leefomgeving
  • Verspreiding: Van Zuid-Mexico tot en met Noord-Argentinië, behalve in het Andesgebergte.
  • Habitat: In tropische en subtropische bossen, zoals secundair regenwoud, galerijbossen, nevelwoud en dry scrub bossen. Komen in mindere mate ook in graslanden en agrarische gebied voor. Komen voor tot op 2400 m hoogte.
Levensverwachting 22 jaar in gevangenschap.
IUCN-status "Least concern"
CITES Bijlage C

Risicoklasse F

Tayra’s zijn in staat ernstige letselschade te veroorzaken bij de mens. Omdat er onvoldoende wetenschappelijke literatuur is gevonden over LG1, kan dit risico niet vastgesteld worden. Daarnaast zijn in drie minimaal risicocategorieën voor “gezondheid en welzijn dier” één of meerdere risicofactor(en) vastgesteld. Om deze redenen valt de tayra onder “risicoklasse F”.

Samenvatting beoordeling van de Tayra

Indien er sprake is van één of meerdere relevante ernstige zoönose(n) die slechts met gespecialiseerde maatregelen beheersbaar is/zijn wordt de risicofactor aangekruist (!), maar telt deze niet mee in de eindscore. Indien er sprake is van een relevante ernstige zoönose die niet of nauwelijks beheersbaar is of er sprake is van risico op ernstige letselschade komt de diersoort direct onder risicoklasse F te vallen (XF). Indien de risicofactor van toepassing is, wordt deze aangekruist (X).

Gezondheid mens
Risicocategorie Van toepassing Toelichting
Zoönosen G Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het aan- of afwezig zijn van (zeer) hoog-risico zoönotische pathogenen. Deze risicofactor kan daarom niet beoordeeld worden.
Letselschade XF Bij tayra’s is er gevaar op zeer ernstig letsel bij de mens, waardoor de tayra direct onder risicoklasse F valt.

 

Gezondheid en welzijn dier
Risicocategorie Van toepassing Toelichting
Voedselopname X Tayra’s moeten dagelijks langdurig foerageren.
Ruimtegebruik/veiligheid X
  • Tayra’s gebruiken een afgezonderde nestplaats.
  • Tayra’s gebruiken zelf gegraven holen.
  • Tayra’s leven arboreaal.
Thermoregulatie X De tayra is aangepast aan een subtropisch en een tropisch klimaat.
Sociaal gedrag   In deze risicocategorie zijn geen risicofactoren van toepassing. Er is één risicofactor in deze risicocategorie die niet beoordeeld kan worden.

Beoordeling per risicofactor

Risico's voor de mens

Zoönosen
Risicofactor Van toepassing Toelichting
LG1 G Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het aan- of afwezig zijn van (zeer) hoog-risico zoönotische pathogenen. Deze risicofactor kan daarom niet beoordeeld worden.

 

Letselschade
Risicofactor Van toepassing Toelichting
LG2 XF De tayra weegt 2,7-7 kg en beschikt over sterke klauwen (Larivière & Jennings, 2009). Tayra’s staan bekend als zeer agressieve dieren die veel grotere dieren en ook mensen aanvallen (Brosset, 1968; Poglayen-Neuwall, 1978).
Gezien de morfologie en het gedrag van tayra’s kunnen ze zeer ernstig letsel bij de mens veroorzaken, waardoor de tayra direct onder risicoklasse F valt.

Risico's voor dierenwelzijn/diergezondheid

Voedselopname
Risicofactor Van toepassing Toelichting
V1   De tayra is een omnivoor (Presley, 2000). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.
V2   De tayra heeft geen hypsodonte gebitselementen (Presley, 2000). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.
V3 X Tayra’s zijn actief gedurende de hele dag (Larivière & Jennings, 2009; Michalski et al., 2006). Tayra’s eten veelal kleine voedsel-items, zoals kleine gewervelden, insecten, en fruit (Bezerra et al., 2008; Camargo & Ferrari, 2007; Konecny, 1989; Presley, 2000). Tayra’s hebben home ranges van 2,11-24,44 km2 (Konecny, 1989). Deze risicofactor is daarom van toepassing.
V4   Het dieet van tayra’s bestaat uit zoogdieren, reptielen, vogels, kleine gewervelden, insecten, aas, fruit en honing (Bezerra et al., 2008; Camargo & Ferrari, 2007; Konecny, 1989; Presley, 2000). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.

 

Ruimtegebrek/veiligheid
Risicofactor Van toepassing Toelichting
R1   Tayra’s hebben home ranges van 2,11-24,44 km2 (Konecny, 1989). Er is sprake van grote overlap tussen territoria (Konecny, 1989). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.
R2 X Tayra’s gebruiken een afgezonderde nestplaats voor het werpen en grootbrengen van jongen (Presley, 2000). Deze risicofactor is daarom van toepassing.
R3   Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over een sterke, blindelingse vluchtreactie, maar het bestaan hiervan wordt ook niet aannemelijk geacht gezien de positie als predator binnen de voedselketen (Presley, 2000) en de agressiviteit van de tayra (Brosset, 1968; Panizzon & Azevedo Filho, 2019; Presley, 2000). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.
R4 X Tayra’s gebruiken zelf gegraven holen aan de voet van bomen (Presley, 2000). Deze risicofactor is daarom van toepassing.
R5 X Tayra’s leven semi-arboreaal. Tayra’s bewegen zich gemakkelijk voort in bomen, waar zij foerageren en gebruik maken van holen in holle bomen (Presley, 2000). Deze risicofactor is daarom van toepassing.

 

Thermoregulatie
Risicofactor Van toepassing Toelichting
T1 X Tayra’s leven in tropische en subtropische klimaten (Larivière & Jennings, 2009; Schultz, 2005). De gemiddelde temperatuur in subtropische klimaten ligt in de koudste maanden normaal gesproken niet onder de 5°C. De absolute minimumtemperatuur in de winter kan gedurende korte periodes sterk afnemen tot onder het vriespunt. De gemiddelde temperatuur in tropische klimaten ligt in de warmste maanden rond de 30°C met maximum temperaturen van boven de 40°C. De gemiddelde jaarlijkse neerslag in een subtropisch klimaat met jaarrond neerslag ligt tussen de 1000-1500 mm (Schultz, 2005).
De tayra is aangepast aan subtropische en tropische klimaten. Deze risicofactor is daarom van toepassing.
T2   Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het gebruik van zoel-, koel-, of opwarmplaatsen. Het gebruik hiervan wordt ook niet aannemelijk geacht omdat tayra’s in het bos en op de grond leven en gebruik maken van holen (Larivière & Jennings, 2009; Presley, 2000). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.
T3   Tayra’s zijn jaarrond actief (Larivière & Jennings, 2009). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.

 

Sociaal gedrag
Risicofactor Van toepassing Toelichting
S1   Tayra’s hebben een solitaire leefwijze (Larivière & Jennings, 2009; Presley, 2000). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.
S2 G Tayra’s leven solitair met veel overlap tussen home ranges (Konecny, 1989; Larivière & Jennings, 2009). Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over de aanwezigheid van een dominantiehiërarchie. Deze risicofactor kan daarom niet beoordeeld worden.
S3   Vrouwtjes zijn vanaf 22 maanden oud geslachtsrijp en zijn poly-oestrisch. Vrouwtjes zijn 63-67 dagen drachtig en krijgen per worp 1-3 jongen (Larivière & Jennings, 2009; Presley, 2000). Tayra’s hebben geen grote kans op overbevolking. Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.

Verwijzingen

Bezerra, B. M., Barnett, A. A., Souto, A., & Jones, G. (2008). Predation by the Tayra on the Common Marmoset and the Pale-throated Three-toed Sloth. Journal of Ethology, 27(91), 91-96. doi:10.1007/s10164-008-0090-3

Brosset, A. (1968). Observations sur l’ethologie du Tayra Eira barbara (Carnivore). La Terre et la Vie, 1(4), 29-50. Opgehaald van http://hdl.handle.net/2042/58909

Camargo, C., & Ferrari, S. (2007). Interactions between Tayras (Eira barbara) and Red-Handed Howlers (Alouatta belzebul) in Eastern Amazonia. Primates, 48(2), 147-150. doi:10.1007/s10329-006-0009-y

Konecny, M. (1989). Movement Patterns and Food Habits of Four Sympatric Carnivore Species in Belize, Central America. In K. Redford, & J. Eisenberg, Advances in Neotropical Mammology (pp. 243-264). Gainesville, Florida: Sandhill Crane Press.

Larivière, S., & Jennings, A. P. (2009). Family Mustelidae (Weasels and relatives). In D. E. Wilson, & R. A. Mittermeier, Handbook of the Mammals of the World. Vol. 1. Carnivores (pp. 564-658). Barcelona: Lynx Edicions.

Michalski, F., Crawshaw Jr., P. G., de Oliveira, T. G., & Fabián, M. E. (2006). Notes on home range and habitat use of three small carnivore species in a disturbed vegetation mosaic of southeastern Brazil. Mammalia, 70(1-2), 52-57. doi:10.1515/MAMM.2006.004

Panizzon, P., & Azevedo Filho, W. S. (2019). Estudo comportamental de Eira barbara (Carnivora: Mustelidae) em condições de cativeiro. Revista Interdisciplinar de Ciência Aplicada, 4(8), 23-30.

Poglayen-Neuwall, I. V. (1978). Breeding, rearing and notes on the behaviour of tayras. International Zoo Yearbook, 18(1), 134-140.

Presley, S. J. (2000). Eira barbara. Mammalian Species, 636, 1-6. doi:10.1644/1545-1410(2000)636<0001:EB>2.0.CO;2

Schultz, J. (2005). The ecozones of the world, the ecological divisions of the geosphere. Aachen, Germany: Springer.

Weigl, R. (2005). Longevity of mammals in captivity; from the Living Collections of the world. Schweizerbart Science Publishers.

Wilson, D., & Reeder, D. (2005). Mammal species of the world. A taxonomic and geographic reference (3rd ed). Opgehaald van Mammal species of the world: https://www.departments.bucknell.edu/biology/resources/msw3/

Bent u tevreden over deze pagina?